Op een toernooi als het EK Poolbiljart waarbij je als TeamNL met een flinke delegatie aanwezig bent, zijn er altijd pieken en dalen. Successen en teleurstellingen.
Jan van Lierop die op het EK Straightpool een prachtige kwartfinale op tafel legt tegen Mustafa Alnar. Elke rol is tegen, maar Jan blijft knokken en het beste maken van de kansen die hij krijgt. En daar is hij dan, een moeilijke combinatie naar het midden, nog 9 ballen te gaan voor de zo vurig gewenste medaille. Jan laadt zich op. Als de bal erin gaat, gaan de overige ballen gegarandeerd open. De tegenstander moet er nog 5 dus bij een misser is het hoogstwaarschijnlijk verloren. De uitvoering is keurig, de combinatie gaat erin, de overige ballen rollen en vinden hun positie. Klosje klosje en wat heeft Jan? Geen goede positie. Alleen een moeilijke lange snijbal. Nog niet klaar, nogmaals opladen, volle druk erop. Jan lijkt overtuigd en ook de stroke ziet er goed uit, maar de bal gaat een paar centimeter te dun en valt niet. Geen medaille, dood- en doodziek moet Jan de hand schudden van de uitzinnige Alnar die Noord-Cyprus een medaille bezorgt.
Troostende woorden van teamgenoten en coaches, maar de pijn is immens.
Toch spreken we een paar uur later na de overwinning van landgenoot Feijen een strijdbare Van Lierop. Trots op het gevecht dat hij heeft geleverd en vastberaden zijn goede spel in de overige disciplines om te zetten in eremetaal.
En daar is hij dan, een moeilijke combinatie naar het midden, nog 9 ballen te gaan voor de zo vurig gewenste medaille. Jan laadt zich op. Als de bal erin gaat, gaan de overige ballen gegarandeerd open
Tekst: Maarten Combrink
Foto Jan van Lierop TeamNL: EPBF